Oddziaływanie psychoterapii polega przede wszystkim na pobudzaniu do uzyskania wglądu w nieuświadamiane przyczyny problemów. Terapeuta dzięki swojej wiedzy, a także dzięki temu, że jest zewnętrznym obserwatorem, pomaga zrozumieć to, co trudno zrozumieć samemu. Aby to umożliwić, trzeba mówić o wszystkim, co wydaje się ważne. O trudnościach, z powodu których szuka się pomocy. O tym kiedy te trudności się pojawiają i nasilają. O tym, jakim się jest - w rodzinie, w pracy, w gronie przyjaciół. O tym w jakiej rodzinie się urodziło i wychowało.

W trakcie terapii wątki istotne dla osoby poszukującej pomocy są głębiej omawiane. Czasami psychoterapia to jedyna okazja by mówić o sobie bez skrępowania i obaw przed konsekwencjami. Terapeuta nie jest częścią życia towarzyskiego pacjenta, dlatego można nie troszczyć się o to, jakie reakcje wywoła informacja, którą się mu przekazuje.

Uzyskiwanie wglądu można porównać do zabiegu, który wykonuje się na samym sobie i dlatego często wiąże się z bólem. Kryzysy w toku terapii, w czasie których nasilają się dolegliwości, są naturalnym skutkiem dotykania "bolesnych miejsc".

Przejście takich kryzysów prowadzi do wzbogacenia wiedzy o sobie, sprawdzania czy dotychczasowy pogląd na siebie i świat jest trafny oraz do wypracowywania nowych sposobów działania.

 

Zobacz również:

Co to jest psychoterapia